Wann´s Kärmse äß, wanns Kärmse äß

Wann´s Kärmse äß, Text des Liedes von Hermann Herwig
Erstellt von Vogteizeitung


Wann´s Kärmse äß, wanns Kärmse äß

do frait sich Jung un Aalt.

Do waren schunt dn Tuag verrhar

de Buden uf gestaalt.

Wanns Kärmse äß, wanns Kärmse äß

do äß bi uns was lu-es,

do gätts Musik dn ganzen Tuag,

gätt Lärm un Schtimmung blu-eß.


Wanns Kärmse äß, wanns Kärmse äß

do luadn me Giaste iin,

do wärd gebrebbelt un geschmort

vun Re-ind un Schoof un Schwiin.

Wanns Kärmse äß, wanns Kärmse äß

äß keins än grobes Tier,

do wärd gebillepert un gebiitscht,

Brantewien, Likör un Beer.

Wanns Kärmse äß, wanns Kärmse äß

äß ufn Anger Taanz,

dn zweiten Tuag äß Haamelfuahrt,

de-i machts Vergnegn gaanz.

Wanns Kärmse äß, wanns Kärmse äß,

gäts mannchen ru-eten Kopf,

de Kärmsepräddjt, de-i sorjt drveer,

dann erwischt wärd mancher Tropf.


Text: Hermann Herwig, Melodie: Volksweise

abgeschrieben aus dem „Vogteier Liederbuch“.